هندوستان روی ریل پیشرفت / شرحی بر رشد دو دهه اخیر و برنامه توسعه راه آهن این کشور

به گزارش پایگاه خبری ریل نیوز به نقل ار ترابر نیوز، طرح ملی راه آهن هند یک طرح جامع بلند مدت است که هدف آن توسعه زیرساخت و خدمات ریلی کشور است.

عباس قربانعلی بیک می گوید : وزارت راه آهن هند برنامه توسعه راه آهن کشور را برای توسعه ظرفیت تا ۲۰۳۰ و بسترسازی اهداف ۲۰۵۰ تدوین نموده است.طرح ملی راه آهن هند یک طرح جامع بلند مدت است که هدف آن توسعه زیرساخت و خدمات ریلی کشور به شرح زیر است:

۱) گسترش شبکه: این طرح توسعه شبکه با احداث خطوط جدید، دو و سه خطه کردن خطوط موجود، کریدورهای حمل و نقل اختصاصی … است. هدف افزایش شبکه ریلی از حدود ۶۸ هزار کیلومتر کنونی به حدود ۱۰۰ هزار کیلومتر تا سال ۲۰۳۰ است.

۲) راه آهن پرسرعت: این طرح شامل ساخت چندین مسیر ریلی پرسرعت برای امکان جابجایی سریعتر مسافران و بار می باشد. کریدور قطار سریع السیر بمبئی احمدآباد به عنوان اولین پروژه درحال ساخت است.

۳) توسعه مجدد ایستگاه: بر نوسازی و توسعه مجدد ایستگاه های راه آهن اصلی در سراسر کشور، با هدف ارائه امکانات رفاهی بهتر مسافران، فضاهای تجاری و ادغام چندوجهی تمرکز دارد.

۴) راه آهن نیمه سریع: این طرح پیشنهاد می کند خدمات ریلی نیمه سریع (تا ۲۰۰ کیلومتر در ساعت) در مسیرهای پرترافیک خاص با ارتقای زیرساخت و ناوگان موجود ارائه شود. ۵) کریدورهای اختصاصی بار: ساخت چندین کریدور باری اختصاصی برای تفکیک بار و مسافر و در نتیجه بهبود کارایی هر دو سرویس را در نظر گرفته است.

۶) برقی و علائمی کردن: این طرح بر برقی سازی کامل شبکه ریلی و ارتقای سیستم های سیگنال دهی برای فعال سازی سریع تر و ایمن تر قطارها تاکید دارد.

۷) ناوگان: شامل خرید لوکوموتیوهای نسل جدید، واگن ها و واگن ها با فناوری پیشرفته، ویژگی های ایمنی و امکانات رفاهی مسافران است.

۸) یکپارچه سازی چندوجهی: هدف این طرح ادغام شبکه ریلی با سایر روش های حمل و نقل مانند هوایی، جاده ای و آبراهی است تا اتصال چندوجهی بدون فاصله را فراهم کند. طرح ملی راه آهن یک راهبرد بلندمدت است که نیاز به سرمایه گذاری قابل توجهی دارد و انتظار می رود طی چنددهه آینده به صورت مرحله ای اجرا شود. هدف این است که راه آهن هند به یک سیستم مدرن، کارآمد و پایدار تبدیل کند تا تقاضای رو به رشد برای خدمات مسافری و باری را تامین کند.

بر اساس آمار ۲۰۲۳ UIC، راه آهن هند در سال ۲۰۲۲ با شبکه ای به طول ۶۸ هزار کیلومتر و طول دوخطه و برقی به ترتیب ۲۸ هزار و ۵۰ هزارکیلومتر و با ۱۳ هزار لوکوموتیو، ۷۵ هزار واگن خودکشش و واگن مسافری — و ۳۱۹ هزار واگن باری و ۱۰۶۳ هزارنفر کارمند با وجود کاهش بیش از ۵۰ درصدی مسافر بدلیل کرونا توانست ۳۵۱۹ میلیون مسافر را با سیر متوسط ۱۶۸ کیلومتر (۵۹۰ میلیارد نفرکیلومتر) و ۱۴۱۶ میلیون تن بار را با سیر متوسط ۶۱۶ کیلومتر (۸۷۲ میلیارد تن کیلومتر) جابجا نماید (وزن متوسط ناخالص قطارها —- تن). بر اساس این آمار هند در سال ۲۰۲۲ پس از چین رتبه دوم جابجایی مسافر و رتبه چهارم جابجایی بار را داشته و در طول شبکه ریلی پس از روسیه در رتبه چهارم قرار دارد (سریع السیر ندارد).

در سال ۲۰۱۲ طول شبکه راه آهن هند برابر ۶۶ هزار کیلومتر و طول دوخطه و برقی آن به ترتیب ۲۰ هزار و ۲۰ هزارکیلومتر بوده و تعداد لوکوموتیو ۹ هزار، واگن خودکشش ۲.۳ هزار، واگن مسافری ۴۵ هزار و واگن باری ۱۹۴ هزار دستگاه و پرسنل آن ۱۳۲۸ هزار نفر بوده و توانست ۷۶۵۱ میلیون مسافر را با سیر متوسط ۱۲۸ کیلومتر (۷۹۶ میلیارد نفرکیلومتر) و ۹۲۲ میلیون تن بار را با سیر متوسط ۶۷۹ کیلومتر (۶۲۶ میلیارد تن کیلومتر) جابجا نماید (وزن متوسط ناخالص قطارها ۱۴۱۵ تن).

در سال ۲۰۰۲ طول شبکه راه آهن هند برابر ۶۳ هزار کیلومتر و طول دوخطه و برقی آن به ترتیب ۱۶ هزار و ۱۶ هزارکیلومتر بوده و تعداد لوکوموتیو ۸ هزار، خودکشش ۱.۶ هزار، واگن مسافری ۳۵ هزار و واگن باری ۲۰۷ هزار دستگاه و پرسنل آن ۱۵۱۱ هزار نفر بوده و توانست ۵۰۹۳ میلیون مسافر را با سیر متوسط ۹۷ کیلومتر (۴۹۳ میلیارد نفرکیلومتر) و ۴۹۳ میلیون تن بار را با سیر متوسط ۶۷۷ کیلومتر (۳۳۴ میلیارد تن کیلومتر) جابجا نماید (وزن متوسط ناخالص قطارها ۱۳۳۳ تن)

همانگونه که این آمار نشان می دهد از ۲۰۰۲ تا ۲۰۲۲ طول شبکه ریلی ۸ درصد ، دوخطه ۷۵ درصد و شبکه برقی ۲۱۳ درصد رشد داشته، در همین مدت تعداد لوکوموتیو حدود ۶۰ درصد و خودکشش ۴۵۸۸ درصد (۴۶ برابر) و واگن باری ۵۴ درصد رشد داشته ولی تعداد مسافر ۳۱ درصد کاهش داشته (احتمالا بدلیل کرونا، سال ۲۰۱۹ تعداد مسافر ۸۴۳۹ میلیون نفر بوده) ولی بار ۱۶۱ درصد افزایش یافته است.