از تعمیر قطعات قطارهای راه‌آهن تا خنثی کردن مین‌های جنگی در گفتگو با همسر شهید «مظاهر محمدی»
شهید «مظاهر محمدی» هشتم اردیبهشت ۱۳۳۷ در روستای موشقین از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. او که هوش زیادی در کارهای فنی داشت با ورودش به راه‌آهن، مشغول انجام تعویض قطعات و تعمیر قطارها شد. با آغاز جنگ تحمیلی و فعالیتش در جبهه بعنوان خنثی کننده مین‌های جنگی، سرانجام هجدهم مرداد ۱۳۶۱ در مریوان هنگام درگیری با گروه‌های ضدانقلاب بر اثر انفجار مین به فیض شهادت نائل آمد. مزار او در قطعه ۲ گلزار شهدای شهر زادگاهش واقع است.
خانم فاطمه طالبی، همسر شهید «مظاهر محمدی» در گفتگو با ریل نیوز :
ازدواج و تشکیل خانواده شهید:
مهر ماه سال ۱۳۵۶ ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. تعداد فرزندان شهید ۲ پسر به نام‌های حبیب و جواد است که هنگام شهادت پدرشان به ترتیب ۳ ساله و ۱۵ ماهه بودند. همسرم مردی مهربان، فعال و خانواده دوست بود.
ورود و فعالیت شهید در راه‌آهن:
قبل از ورود به راه‌آهن حرفه‌اش جوشکاری بود.
تیر ماه سال ۱۳۵۷ بود که در راه‌آهن ناحیه تهران مشغول به کار شد و محل سکونتمان هم از قزوین به تهران منتقل شد و در خانه‌های سازمانی راه‌آهن تهران واقع در محله جوادیه ساکن شدیم.
کار شهید از همان ابتدا فنی بود و از آنجایی که هوش زیادی در مسائل فنی داشت در راه‌آهن نیز به عنوان کارشناس فنی، ماموریت‌هایی در این رابطه به وی سپرده می‌شد. سال ۱۳۵۹ در گرمای تابستان و در شهر ورامین وظیفه تعویض قطعات و تعمیر قطارها را بر عهده داشت.
کسب رضایت از همسر برای اعزام به جبهه:
در ابتدا خب با جبهه رفتنش مخالفت می‌کردم اما سه عامل وظیفه‌شناسی، مسئولیت‌پذیری و دفاع از میهن آنقدری در همسر شهیدم به وفور وجود داشت که راضی شدم و خودم او را راهی جبهه‌ها کردم.
همسرم می‌گفت که باید برویم و از این خاک دفاع کنیم…
حضور در جبهه شهید:
از طریق ارتش در جبهه حضور یافت.
هنگام آغاز جنگ تحمیلی در ۱۹ مرداد سال ۱۳۶۰ به جبهه اعزام شد و یک سالی به صورت داوطلبانه در جبهه‌ها حضور داشت.
فعالیت شهید در مناطق جنگی:
فعالیت شهید در جبهه، خنثی کردن مین‌های کار گذاشته شده در مناطق جنگی بود.
دلتنگی ادامه دار خانواده شهید:
زمانی که در منطقه حضور داشت، ۴ الی ۵ ماه یکبار فرصت میکرد که به خانه بیاید.
نحوه شهادت شهید مظاهر محمدی:
شهید در قسمت پیاده نظام ارتش فعالیت داشت و برای خنثی کردن مین رفته بود که در حین انجام کار در اثر انفجار مین به فیض شهادت دست می‌یابد.
