از لکوموتیورانی در راه‌آهن تا رجزخوانی با سلاح آرپیجی برای دشمن I گفتگو با همسر و یکی از همرزمان شهید «غلامرضا خیری پور»
شهید غلامرضا خیری پور از کارکنان راه آهن و لکوموتیوران بود. در جبهه به عنوان آرپیجی‌زن حضور داشت و بیستم اردیبهشت ۱۳۶۵، در منطقه شرهانی بر اثر اصابت گلوله از سوی نیروهای بعثی شهید شد. این شهید گرامی ابتدا مفقودالاثر بود و پیکرش مدت‌ها در منطقه به جای ماند که پس از تفحص به آغوش خانواده بازگشت و تشییع و خاکسپاری شد. مزار او در بهشت زهرای تهران واقع است.
در ادامه معرفی و بررسی پرونده شهدای راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران، پایگاه خبری ریل نیوز با هدف آشنایی بیشتر با زندگی و مجاهدت‌های این شهید با خانم معصومه محمدی همسر شهید و نیز آقای رضا تقی‌زاده یکی از همرزمان شهید گفتگو کرده است:
تولد، خانواده و زندگی شهید:
هفتم مرداد ۱۳۲۶، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش اصلان و مادرش، ربابه نام داشت. تا پایان مقطع ابتدایی درس خواند. سال ۱۳۴۸ ازدواج کرد و صاحب دو دختر شد.
فعالیت و شغل شهید در راه آهن:
همسرم کارمند راه آهن بود. در تهران دوره لکوموتیورانی گذراند و بعد از مدتی، ناظم دپوی راه آهن شد و بعد از آن کمتر به مأموریت می‌رفت و کارهای دفتری راه آهن را انجام می‌داد.
اعزام به جبهه شهید:
از سال ۱۳۶۰ به بعد جبهه رفتن شهید شروع شد و داوطلبانه از طریق بسیج راه آهن جمهوری اسلامی ایران و پایگاه مقداد به جبهه اعزام شد و به عنوان بسیجی لشکر ۲۷ و رزمنده گردان حضرت علی اکبر(ع) در جبهه حضور یافت.
فعالیت شهید در جبهه:
در جبهه آرپیجی‌زن بود و در مناطق جنوب غرب کشور همچون شلمچه و جزیره مجنون و فکه حضور داشت.
خاطره‌ای از زبان آقای رضا تقی زاده؛ یکی از همرزمان شهید غلامرضا خیری پور:
به یاد دارم که پیش از عملیات شرهانی در فکه، او در قرارگاه، به زیبایی رجزخوانی می‌کرد. دستش را روی قبضۀ آرپیجی گذاشته بود و شعری حماسی می‌خواند:
او خطاب به آرپیجی می‌گفت:
«تو امشب باید با من خیلی همراهی کنی
من و تو امشب برای دشمن، بزم جانانه‌ای به پا می‌کنیم
تا بیایند و در این بزم برقصند
رقص مرگ…»
آخرین اعزام شهید به جبهه:
اواخر ماه رمضان و اوایل اردیبهشت ماه خبر شهادت همسرم به ما رسید.
نحوه به شهادت رسیدن شهید خیری‌پور به روایت همرزم شهید:
سپیدی صبح که داشتیم برمی‌گشتیم عقب، پیکر خونین غلامرضا را دیدم در حالی که دو نفر دستش را گرفته بودند و زیر آتیش دشمن، او را می‌کشیدند عقب…
بعدها شنیدم که چون دوستانش هم موقع انتقال او زخمی شدند، نتوانستند جسم او را به عقب منتقل کنند و پیکر مطهر شهید غلامرضا خیری‌پور، پس از سالها به خانواده اش تحویل داده شد.
پایان یک دلتنگی چند ساله به روایت همسر شهید:
بعد از سه سال که همسر شهیدم مفقود الاثر بود در جریان عملیات تفحص یک پلاک از همسرم پیدا شد که از روی آن مشخصات شهید مشخص شد و از روی همان پلاک، هویت استخوان‌ها شناسایی شد.
نشانی مزار شهید غلامرضا خیری پور:
مزار مقدس شهید در بهشت زهرای تهران و قطعه ۴۰ ردیف ۸۱ و شماره ۱۳ قرار دارد.
