از تحولات مثبت راه‌آهن استقبال می‌کنیم/ برطرف شدن سوء تفاهم‌ها بین مدیرعامل راه‌آهن و مالکان لکوموتیو
در ماه‌های اخیر برخی تحولات مثبت از سوی مدیریت شرکت راه‌آهن در ارتباط با شرکت‌های ریلی رقم خورده که امیدواری‌های بخش خصوصی به آینده تعاملات فی مابین بخش دولتی و خصوصی را بیشتر کرده است. یکی از این تحولات، جلساتی بوده که بین مدیران شرکت‌های لکوموتیو و مدیرعامل راه‌آهن برقرار شده و نتایج مثبتی به دنبال داشته است.
به گزارش پایگاه خبری ریل نیوز، خشایار حسینی مدیرعامل شرکت الوند نیرو در مصاحبه با پایگاه خبری تین نیوز، در اینباره توضیحاتی ارائه کرده است:
جدیدترین تحولاتی که در حوزه مطالبات شرکت های لکوموتیوی صورت گرفته چیست و تعامل این شرکت‌ها با شرکت راه‌آهن چه تغییراتی کرده است؟
مستحضرید که در مورد موضوع مطالبات سوء تفاهم هایی بین شرکت های لکوموتیوی و شرکت راه آهن وجود داشت که طی جلساتی که با حضور دکتر صالحی و مالکین لکوموتیو تشکیل شد مرتفع و رفع سوتفاهمات شد و در حال حاضر ضرورتی برای سخن گفتن درباره گذشته نیست. شکی وجود ندارد که بهبود وضعیت صنعت ریلی، مستلزم هم‌افزایی و همدلی بین بخش خصوصی و بخش دولتی است و برطرف شدن سو برداشت‌ها نیز گفتگوی مستمر و مثبت و سازنده بین بخش خصوصی و شرکت راه‌آهن را می طلبد. این اتفاق در حوزه لکوموتیو رخ داد و مالکان لکوموتیو طی چند جلسه مستقیما با آقای صالحی مدیرعامل محترم شرکت راه‌آهن گفتگو کردند که این جلسات در نزدیک شدن دیدگاه‌ها و برطرف شدن مشکلات بسیار مفید و موثر بوده است.
در جلساتی که با مدیرعامل راه‌آهن داشتید چه موضوعی بیشترین امیدواری را در شما ایجاد کرد؟
به باور من تغییر رویکردی که شرکت راه‌آهن در بخش لکوموتیو داشته متفاوت از سال‌های گذشته و حتی بی‌سابقه بوده است و فکر می‌کنم این تغییر نگرش از آنجا نشات می‌گیرد که آقای دکتر صالحی بخوبی واقف به اهمیت لکوموتیو در زنجیره حمل‌و‌نقل ریلی می باشند و بعنوان اولین اقدام در بهبود و التیام وضعیت حمل بار ریلی ، قصد دارند در زنجیره حمل ریلی نقش لکوموتیوها نقش قابل اتکایی داشته باشند و از آنجاییکه بحث نقدینگی بشدت در این زمینه تاثیر گذار است بر خلاف روال پیش از ایشان، حتی پیش از پرداخت حقوق پرسنل راه اهن نسبت به پرداخت مطالبه مالکین اقدام شد.
طی صحبت‌هایی که در آخرین جلسه بین مالکان لکوموتیو و مدیرعامل راه آهن در ابتدای بهمن ماه امسال انجام شد این موضوع مورد تاکید قرار گرفت که مهم‌تر از آماده به‌کاری لکوموتیوها، فاکتور قابلیت اطمینان آنها است.از آنجاییکه ایشان فردی آکادمیک هستند با ذکر مثالی تبیین کردند که در حال حاضر یک قطار سوبله که به سمت مقصدی حرکت می‌کند پنجاه درصد ممکن است بدون مشکل به مقصد برسد و البته این سطح از عدم اطمینان واقعا تهدیدی برای برنامه ریزی و مدیریت حمل‌و‌نقل ریلی کشور به شمار می‌آید.
در ضمن دکتر صالحی توضیحاتی نیز در خصوص موارد مهمی از جمله بحثIT که تاکنون دربهره وری راه آهن مغفول مانده ارائه کردند و تغییر رویکردی که باید برای اصلاح فرایندها دربهره برداری و بهره وری راه‌آهن کشور اتفاق بیافتد و در تایید صحبت ایشان عرض می کنم که در صنعت ریلی با توجه به گستردگی مکانی این صنعت از طرفی و تاثیر فاکتورهای متعدد در حمل و نقل ریلی از سوی دیگر ، نیازمند توسعه و استفاده بیشینه از سیستم‌های it بِیس برای تحلیل دقیقتر وکاهش خطاهای انسانی و البته تعریف استراتژی های حمل هستیم و متاسفانه پیش از این شرکت راه‌آهن جایگاه خاص این رویکرد را تصمیمات خود نادیده انگاشته. شاید به این دلیل که تعدد مشکلات زیرساختی و روزمره تمام توجه و انرژی مدیریتی را به خود مصروف میداشته و فرصتی برای امورات اینچنینی باقی نمی گذاشته.
با توجه به جلساتی که با آقای دکتر صالحی داشتید دیدگاه ایشان مشخصا درباره مطالبات شرکت‌های لکوموتیوی چیست؟
در واقع یکی از مهم‌ترین مسائلی که مرتب با ایشان طرح شده بحث مطالبات مالکین لکوموتیوبوده است که ایشان نیز به این موضوع اهمیت ویژه قایل هستند . ایشان از ابتدای تصدی سمت مدیرعاملی شرکت راه‌آهن اذعان داشتند که آن بخش که از جریان نقدینگی صنعت ریلی که بابت خدمات لکوموتیو دریافت می‌شود سهم مالکان لکوموتیو است و نمی‌توان از این پول در مصارف جاری راه‌آهن استفاده کرد.
طی جلسه اخیری که در خدمت ایشان بودیم و نزدیک به هشت ساعت بطول انجامید آقای صالحی مجددا بر این رویکرد تاکید کرد و اظهار داشت حتی اگر بحث‌های حقوقی را کنار بگذاریم این پول از لحاظ شرعی حق‌الناس است و نمی‌توان از آن برای هزینه‌های جاری راه آهن استفاده کرد. ضمنا گفت که منابعی را توانسته‌اند برای راه‌آهن تامین کنند که تا پیش از این چنین منابعی در اختیار راه آهن نبوده و این خبر بسیار خوبی است و در خصوص کارسازی ماده ۱۲ نیز ضمن تشریح مشکلاتی که پیش رو بوده اظهار داشت که با جدیت و همت انجام شده این موضوع نیز تقریبا نهایی و اجرایی شده که خبر بسیار خوبی است و قطعا جریان منابع و نقدینگی در راه‌آهن تقویت خواهد شد و مطالبات شرکت های لکوموتیوی هم از این پس بهبود قابل توجهی پیدا خواهد کرد.
نکته‌ای که مایلم مجددا بر آن تاکید کنم این است که مدیریت سازمان بزرگی مثل راه آهن، با مشکلات متعدد و پیچیده‌ای که از گذشته در آن وجود داشته و البته در این شرایط اقتصادی خاص حال حاضر نیز، کار ساده‌ای نیست.
برداشت شخصی بنده از صحبتهای ایشان طی جلسات اخیرنسبت به ساختار ریلی این بوده که ایشان نسبت به ساختار اقتصادی ریلی، رویکرد جدیدی دارد و امید است تا با تعامل هر دو طرف بتوانیم مشکلات را از پیش پای صنعت برداشته و در جهت پیشرفت آن با سرعت بهتری گام برداریم .
به نظر شما تجربه‌ای که طی این سالها در زمینه خصوصی‌سازی لکوموتیوها به وجود آمده موفق بوده است؟
اگر مسیر اجرایی اصل ۱۴۴ قانون اساسی و مصوبات قانونی مرتبط با این اصل را در برنامه‌های کلان توسعه ای و بودجه های سالانه بررسی کنیم به این نتیجه می رسیم که تخصیص اعتبارات به بخش ریلی سیر نزولی داشته و این امر نشان می دهد که دولت مصمم است منابع صنعت ریلی را از محل دیگری که همان منابع بخش خصوصی است، تامین کند بنده درباره این که جریان خصوصی‌سازی که متعاقب این سیاست‌ها در راه‌آهن روی داده، اتفاق مثبتی بوده یا خیر اظهارنظری نمی کنم اما مایلم و تاکید دارم این را عرض کنم که با توجه به تجربه‌ای که به دست آمده و شرایطی که در حال حاضر در حوزه لکوموتیو حاکم است تصدی‌گری هم‌زمان راه‌آهن و بخش‌خصوصی بر لکوموتیو، تعارضاتی را ایجاد کرده که برآیند مثبتی برای این بخش صنعت ندارد و نیاز است که بازنگری و احیا گردد .
از انجاییکه هدف خلق ارزش برای این صنعت است ، باید نگاه کلان‌تری به این صنعت داشته باشیم و مستر پلنی داشته باشیم که این صنعت را در سایر وجوه و مدهای حمل‌و‌نقل و لجستیک تلفیق کند.
تجارب کسب شده در توسعه راه آهنهای دنیا حکایت از آن دارد که اگر صنعت ریلی می خواهد نقش اصلی خود را داشته و موثر در روند توسعه باشد نباید خود را ایزوله نموده و از مدهای دیگر حمل‌و‌نقل جدا کند و کاملا برعکس باید خودرا به دیگر مودهای حمل و نقل الحاق نماید.
خلاصه کلام اینکه فارغ از اینکه صنعت ریلی ،اجزا و حلقه های آن خصوصی باشند و یا دولتی، بخش ریلی باید به سمتی حرکت نماید که بتواند در زنجیره لجستیک نقش افرینی درستی داشته و به آن ملحق شود و در این صورت است که شاهد رشد این صنعت و ایجاد ارزش افزوده برای حمل‌و‌نقل و اقتصاد حمل خواهیم بود .
