رنسانس ریلی ایران؛ نوید توسعه با ۷۵۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری بخش خصوصی
صنعت حمل‌ونقل ریلی ایران، یکی از قدیمی‌ترین و راهبردی‌ترین ارکان زیرساختی کشور، پس از سال‌ها رکود و فرسودگی، اکنون در آستانه تحولی جدی قرار گرفته است. مراسم امضای تفاهم‌نامه‌های سرمایه‌گذاری به ارزش ۷۵۰ میلیون دلار در بخش ریلی، که با حضور وزرای راه و شهرسازی، نفت و مدیران ارشد اقتصادی کشور برگزار شد، تنها یک قرارداد تجاری نبود؛ بلکه نقطه عطفی برای بازتعریف نقش راه‌آهن در توسعه ملی است.
به گزارش ریل ایران، بر اساس این توافق‌ها، شرکت قطارهای آوان ریل با سرمایه‌گذاری ۷۱۳ میلیون دلار، متعهد به تأمین ۶۰۰ دستگاه واگن باری مخزن‌دار، ۳۰۰ دستگاه خودکشش دیزلی (DMU) و ۵۰ دستگاه لکوموتیو شده است. همچنین شرکت کشت و صنعت پارس افق هشتگرد با سرمایه‌گذاری ۳۷ میلیون دلار، در مسیر تأمین ۶۵۰ دستگاه واگن فله‌بر مخصوص حمل غلات گام برمی‌دارد.
نکته مهم و راهبردی در این پروژه‌ها، تاکید ویژه بر توان تولید داخل و انتقال دانش فنی است. بخشی از این تجهیزات در مشارکت با شرکت‌هایی نظیر گروه صنعتی پلور سبز و فولاد درخشان اراک و از مسیر تولید مشترک با اولویت داخلی‌سازی انجام می‌گیرد. این مدل از سرمایه‌گذاری، نه تنها به روزآمدی ناوگان کمک می‌کند، بلکه درون‌زایی صنعتی و اشتغال پایدار را نیز به همراه دارد.
اما شاید مهم‌ترین نقطه قوت این رویداد، مدیریت راه‌آهن باشد. دکتر جبارعلی ذاکری، رئیس فعلی راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران، چهره‌ای علمی، راهبردی و عمل‌گراست که با ورودش به بدنه راه‌آهن، روحی تازه در این صنعت دمیده شده است. مدیریت ذاکری از آغاز با تکیه بر شفافیت، توسعه مبتنی بر سرمایه‌گذاری، اتکای هوشمند به ظرفیت‌های داخلی و جلب اعتماد بخش خصوصی شکل گرفته است.
او با پیشینه دانشگاهی، اشراف کامل به ساختارهای حمل‌ونقل و درک دقیق از مزیت‌های ریلی نسبت به سایر مدهای حمل‌ونقل، برنامه‌ای چندمرحله‌ای را برای تحول راه‌آهن تدوین کرده که سرمایه‌گذاری اخیر، تنها گام نخست آن است.
برنامه‌های آتی در حوزه توسعه خطوط ریلی سریع‌السیر، هوشمندسازی حمل‌ونقل باری، اتصال مناطق ویژه اقتصادی به ریل و ایجاد مسیرهای صادراتی جدید، از جمله اهداف راهبردی این مدیریت نوین است. تحقق این چشم‌انداز می‌تواند نقش ریلی را از یک ابزار پشتیبان، به موتور محرک صادرات، توسعه متوازن منطقه‌ای و کاهش هزینه‌های لجستیکی کشور بدل سازد.
با این نگاه، سرمایه‌گذاری اخیر، نه پایان یک پروژه، بلکه آغاز رنسانس صنعت ریلی ایران است. حرکتی که می‌تواند در دهه پیش رو، ایران را به هاب ریلی منطقه تبدیل کرده و سهم حمل‌ونقل ریلی در جابه‌جایی بار را از رقم فعلی (زیر ۱۵ درصد) به بالای ۳۰ درصد برساند.
صنعت ریلی، باردیگر در مسیر ریل توسعه قرار گرفته است؛ این بار با قطار مدیریت، برنامه‌محور و آینده‌نگر.
✍️ ستارفرنام. خبرنگار و پژوهشگر اجتماعی
